De Jansons

Als ik Bobby bel zit hij naar een filmportret te kijken over Mariss Janssons, de chef-dirigent van het Concertgebouworkest en het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks. Of hij over een uur nog terug mag bellen. Dan ga ik ook maar kijken, dan hebben we tenminste een gedeelde ervaring op niveau om over te praten.

De makers van de film vergezellen de maestro op een reis naar Riga (Letland) waar hij opgroeide, de waar ze Jansons' ouderlijk huisbezoeken dat hij voor het eerst sinds 1951 weer terugziet, evenals de opera waar zijn ouders hem altijd mee naartoe namen. Zijn moeder was de zangeres Iraida Jansons, zijn vader de dirigent Arvid Jansons. In Sint Petersburg - waar Jansons als 13-jarige met zijn familie naartoe verhuisde en waar hij tegenwoordig ook woont - bevinden zich vele plekken die hem muzikaal beïnvloed hebben. In zijn oude muziekschool treft hij vrienden uit zijn jeugd. In de Philharmonie van Sint Petersburg, de plek waar zowel zijn vader als hijzelf werkte kijkt hij terug op zijn eerste ontmoeting met Herbert von Karajan, die een grote invloed op zijn carrière heeft gehad.

De makers observeren Jansons ook bij een Masterclass die hij aan het Koninklijk Concertgebouworkest geeft en terwijl hij in Salzburg repeteert met pianist Lang Lang en het Wiener Philharmoniker. 

Wat een bijzonder mens. Helemaal muziek.  Hele zachte beweeglijke fantasierijke geest. Toch (?) een echte leider die orkesten opzweept tot ongekende hoogten.