Het is echt een ouwe meuk. Een 'opknaphuis'. De huidige eigenaresse is er ook bij als we met de makelaarster het huis bezichtigen. De eigenaresse is al ver in de zestig en heel trots op haar huis dat ze toch maar mooi voor haar studerende kinderen gekocht had. Haar zoon had er wel willen wonen, maar toen kreeg hij kennis aan een meisje uit Bodegraven en nu woont hij in Bodegraven en moet het huis maar weg.
Als je er al in slaagt al die studententroep weg te denken dringen alle andere vraagstukken van het huis zich op. Er is iets met de vloeren, er zijn wat scheuren, lekkages, er lopen wonderlijke afvoeren. Het is allermaal niet erg, maar hoe erg is erg? Dat weet je niet.
De wijk eromheen is ook niet echt verheffend. Het leukste is natuurlijk het idee dat je aan de Vecht woont. En dat het een groot avontuur is. Maar willen we dat avontuur wel? Is het niet een rampenscenario waar je met open ogen inwandelt? Herinner ik me mijn avontuur van de Eerste Looiersdwarsstraat nog?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten