Improtheater Notausgang speelt in een zaaltje in Gross Grabow, een durp hier 10 km vandaan, even boven Krakow am See. Zus+Zwager4 nemen ons een avondje mee uit. Er wordt ook soljanka geserveerd, oost-Europese worstsoep. Het Improtheater is een groep studenten uit Berlijn. De Neven, dit weekend overgekomen uit Berlijn, willen niet mee.
Wij ouwetjes gaan wel. Misschien denken we allemaal: waren we maar thuis gebleven, lekker met een boek voor de houtkachel, maar voor de Erlebnis gaan we toch.
Er zijn twintig mensen op af gekomen. Met grote tafels met soljanka verspreidt zich dat nog best aardig. We komen vooraan op de eerste rij. Met Improtheater is dat best eng, want je zit in de vuurlinie qua geestigheden met het publiek. En ik versta ze natuurlijk niet. Laat staan dat ik wat moet zéggen Auf Deutsch.
Het Publikum moet meedoen. Doe moet roepen hoe de scène gaat verlopen. Een zin uit een boek voorlezen, een personage een naam of een beroep geven. En meer of minder luid klappen. En ja hoor, twee keer pikken ze mij eruit. Waarom dat zo eng is? Waarom ik een hartverzakking van schrik krijg?
Ik denk steeds aan het zinnetje dat ons geleerd was bij onze eerste vakantie in het Buitenland: in La Roche en Ardennes. Als iemand iets tegen mij zou zeggen dan zou ik terugzeggen; Je ne comprend pas. Je suis une Hollandaise. Maar het valt mee. Eigenlijk is het een topavond. Een Top-Erlebnis. Zo'n idealist die een dorpszaaltje exploiteert en zijn dorpsgenoten graag wat cultuur en lekker eten aanbieder. Een groepje theatermakende studenten uit de groters stad. De thuisblijvers hadden ongelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten