Ik kan het nog bijna niet geloven, maar de rust lijkt een beetje weergekeerd. Ik heb geloof ik gewoon mijn-gewoon-ook-best-uitdagende-baan weer terug, waarbij ik gewoon weer adem kan halen.
Ik kan zomaar even naar Ede afreizen voor een afspraakje met een nieuwe freelancer, een ambitieus jongmens. Hij is behalve journalist ook boekverkoper, en in het diepst van zijn gedachten een dichter en daarom draagt hij altijd een hoedje.
Van pure opluchting spreek ik daarna gewoon weer twee artikelen buitenshuis af. Donderdagmiddag naar Apeldoorn. Maandagochtend naar Amsterdam. Ik heb weer lol en kan weer lachen. En nu maar hopen dat ze niet weer ziek wordt...
Helemaal goed is het nog niet. Ik moet nog wel om negen uur naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten