Draadradio

Oude beelden Op Radio M hoor ik France Gall met het liedje 'Poupée de cire poupée de son', winnares van het Eurovisie Songfestival 1965. Spontaan begin ik luid mee te zingen. Presentatrice Maya Eksteen die jarig is vandaag vertelt dat dit haar eerste kennismaking met muziek was. Bij hen thuis was geen muziek, maar dit liedje klonk ineens op straat uit alle ramen.  'Hoe oud was je dan', vraagt de medepresentator. 'Ik was zeven', zegt ze. Dus ze is van 1958, een jaar jonger dan ik. Ze sluit niet uit, vertelt ze, dat dit liedje de oorsprong is van uiteindelijk haar keuze voor een studie Frans. 'Maar waar het over gáát? zegt ze: 'Géén idee.'

Grappig. Ik kan het liedje ook dromen. Maar hoe en waar ik het beluisterde kan ik me niet meer herinneren. In 1965 verhuisden wij van het centrum van Emmen naar de nieuwe wijk Angelslo. Ik kan me in beide huizen geen radiotoestel herinneren, maar wel een knop in de kamer, met vier zenders.

Even zoeken levert op dat dat systeem 'draadradio' heette. Of 'distributieradio'. Het was een centraal antennesysteem met een beperkt aanbod: Radio 1, Radio 2, Radio 3 en Radio 4. Abonnees kregen een  luidspreker in een bakelieten kastje, dat verbonden was aan een forse keuzeknop. Gek dat ik me de knop wel kan herinneren, maar het luidsprekerkastje niet.

Op een transisitorradio kon je veel meer zenders horen. Je kreeg toen 'illegale' 'commerciele' zenders. Vuig waren die. Daar mocht je niet naar luisteren.