We gaan naar Maassluis naar Schoonmama’s huis. Er komt een makelaar langs. Hij komt uitleggen wat er nodig is om zo’n huis te verkopen. Het is een jaren-dertig-woning die zijn ouders eind jaren zestig gekocht hebben, en die - zeg maar - niet aan de huidige standaard voldoet. De makelaar is van oordeel dat het huis het beste helemaal leeg is voor ze het gaan fotograferen. Dat mensen kijken op Funda alleen maar plaatjes en bij zo’n huis moet dat maar leeg. Is zijn ervaring en advies.
We lopen door het huis. Al die dingen die zij in hun leven verzameld hebben. Waar ze van hielden. Al die kleren. Als die boeken. Al die toiletspulletjes. Dekens. Handdoeken. Allemaal zo intiem.
Een Nichtje in een verre Vreemde heeft gevraagd of ik foto’s van Oma’s huis wil maken en sturen. Waar begin je? Wat wil ze? Serviesgoed? Bestek? Bedden? Kasten? Schilderijtjes?
Terugkijkend wat ik gefotografeerd heb ben ik geraakt door deze foto. Een portretfoto in de boekenkast in de logeerkamer van Bobby als jongetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten