Ik lees: Wat het hart verwoest door John Boyne, Ierse schrijver, jaargang 1971. Dit boek is van 2017, het is een echte dikke pil van 600 bladzijden. Hoofdpersoon is een Ierse jongen Cyril, geboren 1945 die homoseksueel is het oerkatholieke Ierland van de jaren vijftig, zestig zeventig. Zijn moeder werd als tienermeisje de kerk, het huis en het dorp uitgegooid toen ze ongehuwd zwanger was, en stond haar baby af aan de nonnen. Cyril werd ter adoptie aangeboden aan een tamelijk liefdeloos echtpaar in goeden doen. Het is opgedeeld in episodes met steeds zeven jaar ertussen. 1945, 1952, 1959, 1966, 1973... daar ben ik nu. Het gaat door tot heden ten dage. De invloed van de katholieke kerk en de afschuw en haat en het geweld tegen homo’s is onvoorstelbaar groot. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat daar nu het homohuwelijk is goedgekeurd.
Herinnering. Ik was op vakantie in Ierland en in Dublin, begin jaren negentig, en we kwamen mee te lopen in een Gay Pride-demonstratie die er net was. Ik was Amsterdam gewend. Wij waren geschokt over hoe klein de optocht was en hoe bedroevend niet mooi en niet vrolijk de demonstranten eruit zagen. Ze/we werden uitgescholden door toeschouwers die langs de weg stonden.
Dit is een mooi boek. Heftig wel, maar niet alleen maar heftig. Deze Doyle is een goed verteller, hij heeft ook veel kinderboeken geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten