Het was ruim twee maanden geleden op de verjaardag van Hani501 dat ik Dia tegenkwam die vertelde dat ze sinds kort vrouwenvoetbalwedstrijden bijwoonde, van de Oranje-Leeuwinnen en van Ajax, en dat ik zei dat ik wel mee wilde. En vandaag is het zo ver. We gaan naar Tilburg. Nederland-België. Terwijl tegelijkertijd in Glasgow Engeland-Schotland speelt.
We zouden met de trein gaan, maar het Willem II Stadion ligt nogal ver van het station en de kans dat we de laatste trein terug gaan missen is levensgroot. Dus we gaan met onze auto. Vooraf plan ik een topdagje Tilburg met gratis parkeren, een bezoek aan Museum De Pont, Indonesisch eten en vanaf 18.30 het Stadion. Waratje geen sine cure, want ik weet niets van Tilburg. Dia komt uit Amsterdam en ik kan haar om 14u van de Kiss&Ride Utrecht (Oost) oppikken..
Wat een dag. Even helemaal uit de comfort zone. Maar alles gaat helemaal goed. Zo’n live voetbalwedstrijd, die ik normaal alleen op tv beleef, is heel erg leuk. Als het om vrouwenvoetbal gaat dan. 14 duizend bezoekers en helemaal uitverkocht. Alle soorten en maten en leeftijden en groepjes. Vaders en dochters, dochters en moeders, hele gezinnen, collega-groepjes. Het is een groot feest. En Dia en ik gaan all the way. De aftrap is om 20.45u en we zijn er al om 18.30u. Er is de Fanzone met merchandise en patat en disco. Ik ben nog wat geremd, maar Dia koopt voor zichzelf een sjaal en voor mij een muts. Dat is fijn, want het is ijzig koud. We krijgen vlaggetjes en andere oranje feestartikelen. Wij moeten inchecken bij Ingang O waar ook de spelersbussen arriveren.
Het is heel anders dan voetbal op tv. Er gebeurt veel meer om je heen. Voor de wedstrijd oefenen beide teams op het veld. Mannen in gele hesje checken de hele grasmat. Terwijl het stadion vol stroomt is er wat entertainment met muziek en quizzen. En dan de volksliederen. We juichen en zingen uit volle borst mee.
Maar je ziet van het spel veel minder dan op tv. Daar heb je close ups en herhalingen en commentaar. De eerste helft speelt Oranje veel op de Belgische helft en daar zien we veel van, maar de tweede helft zien we van heel ver. We zien de winnende doelpunten nauwelijks, laat staan dat we door hebben wie er scoort. Wel zitten we tussen meisjes (jonge vrouwen) die de hele tijd aan het checken zijn hoe Engeland het doet. Het is in Glasgow 3-0, 4-0, 5-0, en op het laatst 6-0. Wat dat betekent voor onze 2-0, 3-0 en in de laatste minuut 4-0 kunnen we nauwelijks bevatten. (‘Was die van Miedema?’ Dus die explosie aan het eind ook niet.
In de auto terug (de rit van Tilburg naar Utrecht duurt vijf kwartier) leest Dia alle verslagen en commentaren voor. We stralen allebei van oor tot oor. In Utrecht halen we nét (‘nipt’) Dia’s laatste trein (00.23u) naar Amsterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten