En toen kwam Bobby in mijn leven en die droeg pantoffels. Zonder enige reserve. En eigenlijk was dat ook wel lekker. En zo kocht ik na een tijdje Spaanse slofjes, die ik door de jaren heen opgebruikte tot er niets meer van over was. Daarna kocht ik wéér sloffen, slap en zacht, soort grote dikke sokken met onderop een suede zooltje. Ik check altijd bij mensen thuis of ze pantoffels dragen. Ik zag eens dat Peeq dezelfde sloffen had als ik. Dat stelde me gerust.
En toen kreeg ik een jaar geleden hielspoor en kon ik niet meer op blote voeten, sokken of sloffen lopen. Dat deed te zeer. Het afgelopen jaar liep ik in huis op sportschoenen met gel-inlegzolen. Wel stevig, maar niet erg ontspannend.
In Duitsland hoopte ik dat we zomaar ergens langs een schoenenwinkel zouden lopen met leuke pantoffels. Hausschuhe. Ik vind Duitsland echt een pantoffelland. Maar de pantoffels die ik zag waren zó ouderwets en tuttig. Allemaal van donkergrijs vilt. Ze deden me heel erg aan Mutti’s pantoffels denken. Nee, nee, nee, die niet. ‘Olioliola, nooit mijn moeder achterna’, zongen we in de jaren zeventig. Dat sentiment was heel sterk. En op pantoffelgebied leeft dat sentiment nog steeds, kwam ik deze week achter. Wat dat betekent dat je zo op pantoffels reageert?
Enfin. ook al gaat het buiten beter met de hielspoor, binnen loop ik nog op de sportschoenen met inlegzooltjes. Vandaag wil ik ineens pantoffels. Met een schoenmodel, houvast, geen sloffen. Pantoffels koop je niet online, vind ik, die moet je passen. De maatvoering is te onvoorspelbaar. Ik een beetje googelen, en zo kom ik uit bij Scapino. In Utrecht zit die winkel aan de Oudegracht. Dus ik op zondagmiddag de vrieskou in op zoek naar nieuwe pantoffels. Al die modellen die Mutti droeg bestaan nog steeds. Uiteindelijk vind ik een paar dat ik wel leuk vind, bruin met een bontje.
Weer thuis begin ik hele verhalen over de pantoffels van mijn moeder, hoe ik die verafschuwde, en dat dat allemaal opborrelde in die Scapino-winkel. Goh, zegt Bobby, ik dacht dat je leuk aan het shoppen was.
Ook heb ik me vandaag ingeschreven voor een cursus creatief biografisch schrijven, nu aan de Hovo. Die begint in februari-maart. Ik ben benieuwd met wat voor opdrachten ze komen en wat er dan uit komt. Pantoffels zouden al een mooie ingang kunnen zijn. Dingen met herinneringen. Maarten Asscher heeft eens een verhalenbundel geschreven over dingen: Dingenliefde. Die vond ik erg leuk. Ik schreef er eerder over, naar aanleiding van Mutti’s theelicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten