Zus4 is ineens in het land en we gaan wandelen bij Castricum. We hebben allebei geen zin in autorijden dus komen we met de trein: zij vanuit Den Helder, ik vanuit Amsterdam. Het is weer eens strálend weer. Ze hebben daar de duinen en het strand onbegrijpelijk van elkaar gescheiden, we lopen almaar in kringels, maar dat maakt dat we mooi wel 15 kilometer doen. Een topprestatie. En niet alleen een topprestatie, het is voornamelijk relaxt met ook nog eens een overheerlijke lunch aan een zonovergoten strand.
Op het perron van Castricum doe ik een nieuwe vriendin op. Ze is met pensioen en houdt van lange uptempo wandelingen van minimaal 18 kilometer, liefst zonder pauze. En al haar wandelvriendinnen willen niet meer, ze hebben pijntjes en kwaaltjes. Of ze willen nog maar 10 kilometer. Of ik haar nieuwe wandelvriendin wil worden. Een keer in de zes weken lijkt haar een goede frequentie. Ze kent heel veel goede wandelingen uit haar hoofd. Of ze mijn email en telefoonnummer mag. Ik ben nu al bang dat ze belt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten