Zen op de Weinberg

Ben opeens een beetje ingestort met griepverschijnselen zoals hoofdpijn, spierpijn, gloeihoofd. In bed is voor nu even the place be. Na Ian McEwan heb ik alleen het juiste boek niet bij me. Wel een stapel niet-juiste boeken, die ik stuk voor stuk na 30 bladzijden weer terzijde schuif. 

Zo lees ik in Alle dagen Zen van Charlotte Joko Beck, waar ik een maand geleden ook in begonnen was. Dit soort boeken beantwoorden aan een bepaalde behoefte, maar toch kan ik ze niet goed aan. Maar het jeuzelt maar voort over wat je van meditatie en 'zitten' wel of niet mag verwachten. De grootste uitdaging voor de westerse mens om 'zen' mee om te gaan is je partner en de file, dat is de belangrijkste gedachte die ik lees. Of het huisjespark. Hoe waar is dat! Je niet door je gedachten en obsessies mee te laten slepen, maar positief en met aandacht in het moment zijn. Het zijn je gedachten die met je op de loop gaan. Laat ze los. Geniet van het moment. In het Holzmuseum is dat wonderwel gelukt. 

Nu nog het huisje met zijn lijstje ergernissen. Het matige licht, de slechtwerkende WiFi, de douchecabine zonder deur... Met ergeren heb je vooral jezelf en je gezelschap. 

Na 30 bladzijden Beck bedenk ik dat creatieve hobby's wel de meest uitgelezen vorm van zen zijn. Je doet met aandacht en plezier wat je doet, je doet dat omdat je het leuk vindt en er komt ook nog iets leuks uit.