We willen in Leiwen naar de Hohe Messe van 10.30 uur, en wonder boven wonder halen we het, maar de Messe is net vandaag verplaatst naar 09 uur en dus al voorbij.
We rijden maar door naar het Hunsrücker Holzmuseum in het dorpje Weiperath, een diepe wens van Bobby. Ik had met mezelf afgesproken - op aanraden van Leen - dat ik bij dergelijk museumbezoek waarin ik doorgaans in tien minuten uitgekeken ben een boek meeneem, waar ik dankou vredig in ga lezen, maar dat ben ik natuurlijk vergeten.
Ik heb dat boek echter helemaal niet nodig. Het is een mooi aandoenlijk museum en er gebeurt een hoop. Hier in de Hunsrück draaide veel van het arbeidzame leven om hout. Voor de bouw, voor de industrie, voor het huishouden, voor speelgoed, voor muziekinstrumenten, voor de kunst. Dat de mensen hier een Museum over alle aspecten van het hout willen, dat is duidelijk.
We nuttige Kaffee und Kuchen tussen de gepensioneerde dorpsbewoners in dominee Gremdaat-truien, die hier hun zondagochtenduitje doen. Rentnerstammtisch heet dat. De Rentner drinken een bier en leggen een kaartje. De Frauen doen de bediening. We nemen na afloop ook nog een bord Goulash en nemen het plaatselijke sufferdje door. De Rentner praten wel. Het is gewoon een tópuitje, complimenteer ik Bobby.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten