Mijn stuk over de stoelen in het Centraal Museum staat online. Het was nog een heel gedoe, want met mijn griephoofd achtte ik mijzelf niet in staat tot wat dan ook. Dus ik meldde Zwaze dat het helaas niet doorging. Maar dat kon écht niet, dat zou voor haar een blamage zijn naar de pr-medewerkster van het museum toe. (Ik moet nog eens uitzoeken wat de geschiedenis van Zwaze en deze pr-medewerkster is.) Maar goed, ik had het beloofd en belofte maakt schuld, dus heb ik mij opgesloten in onze bibliotheek en 700 woorden bij elkaar gesprokkeld. Wel een beetje afstandelijk en cynisch deed ik het, maar gelukkig was Hani501 zo goed het wat positiever te formuleren.
Het gaat er natuurlijk om dat je je bij een tentoonstelling - wil je er wat over schrijven - écht moet openstellen en laten informeren. En dat had ik maar ten dele gedaan. Als je er een beetje oppervlakkig scannend langs zigzagt, dan komt het niet binnen. En dan komt er ook geen tekst. Elke stoel daar heeft echt een verhaal. Maar het zijn er wel honderd. Eigenlijk zou ik terug moeten gaan en nu wél goed kijken en lezen.
Ik meld het artikel hier toch maar even, want misschien vindt u het leuk om te zien wat het geworden is. En als u het aanklikt dan heb ik weer hogere kijkcijfers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten