Zang

De dames van de zanggroep te Bilthoven schrikken nogal van mijn blafhoest. Zelf vind ik dat het wel kan, maar ik beloof te vertrekken als de hoest almaar aanhoudt. De dirigente zegt heel overtuigend tegen de dames dat ik niet meer besmettelijk ben. Dat je nog wel weken kunt hoesten, maar niet besmettelijk. Dat accepteren ze. Gelukkig maar, want het is heerlijk om te zingen. Ik houd natuurlijk afstand.

De sopraan met kanker op wier uitvaart we zullen zingen is er niet vanwege weer een chemo en dus oefenen we nu gauw de liedjes voor haar uitvaart. ‘And the Mother did Weep’ wil ze nog heel graag een keer met ons meezingen. Zó mooi is dat!

Het gaat wel nogal over dood vandaag. Een sopraan met wie ik in februari kennismaakte komt oorspronkelijk uit Zwartsluis en zij bleek bij Will in de klas gezeten te hebben. Dat we het daar over hadden was een week voor Wills overlijden en ik had het haar nooit verteld. Vandaag doe ik dat dan maar. Op mijn telefoon heb ik nog een tienerfoto van Will en daar reageert deze Tiny heel sterk op.

Mijn buurvrouw bij de alten is te logeren geweest bij haar dochter in Engeland en daar was de schoonvader bij het squashen zomaar dood neergevallen. Gescheurde aorta.

En dan komt de Kerst er aan. De dirigente vraagt wie er op kerstavond mee wil zingen in de kerstzangdienst. En de week ervóór is er een ochtend met Christmas Carols.