Sinds ik niet meer voor het inkomen schrijf en redigeer, werk ik intuïtiever. Minder volgens regels en stramienen. Voor mijn blog vind ik het leuk om zomaar ergens met de deur in huis te vallen en dan even mijn gedachtenstroom te volgen. Zoals gesprekken vaak ook gaan. En dan zomaar weer stoppen.
Zwaze apprecieert geen ‘ik’ in de artikelen. Ze wil zakelijker. Daar heb ik mij aan aangepast. ‘Ik’ doe ik hier, evenals bekentenissen dat ik iets niet wist. Hier ben ik de verraste, de nieuwsgierige. Daar beoefen ik de rol ‘deskundige’.
Bij het stuk over de Denen was ik direct na het intro in de eerste alinea begonnen uit te leggen wat Cobra ook alweer was. Omdat ik het zelf wel een beetje wist maar niet meer precies - ik wist wel Corneille en Appel, maar kende bijvoorbeeld niet Asger Jorn, het Deense Cobra-lid. Enfin, daar was Zwaze het niet mee eens, een stuk beginnen met een geschiedenislesje met kennis die volgens haar elke middelbare scholier weet.
Maar ja, als je alinea’s gaat omdraaien of weglaten dan kan opeens de stroom uit het verhaal raken. Dan stokt het ineens en is het stroef. Dus dat was niet even knip-en-plak, maar een heel gedoe. Ik wist het niet goed meer. En nu heb ik van Zwaze een 10 met een griffel. Ja!
Ja, ik weet het. Elke eindredacteur heeft haar/zijn eigen smaak. Er valt moeilijk over te discussiëren. Redacteuren accepteren dat doorgaans, ook al is het soms slikken, dit voor de werkverhoudingen. Het is goed voor de nederigheid.
- Artikel ‘Ontmoet de Denen’:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten