Ontmoet de Denen

Met dat ik vanochtend een negatieve test heb ga ik onder de douche en op pad. De keuze was al gevallen op de tentoonstelling ‘Ontmoet de Denen’ in het Cobra Museum in Amstelveen.

Twee mensen die ook van kunst kijken houden hadden een beetje laatdunkend gezegd: ‘Ach Cobra… Dat heb ik nu wel gezien’ en toen was ik meteen weer geïrriteerd. Ja Corneille en Appel, die ken ik wel, maar de Denen niet, vooral niet de Denen die aan Cobra vooraf gingen. En dat deden ze al vanaf de jaren dertig. De titel ‘Ontmoet de Denen’ vond ik geniaal. Daar flits ik op in. 

De catalogus ‘Wij kussen de aarde. Deense moderne kunst 1934-1948’ had ik thuis al ontvangen, maar al die onbekende namen… Dat is nog even too much information. Eerst maar eens in Amstelveen kijken. 

1948 is het jaar dat Cobra startte. Dat is nu 75 jaar geleden. Dus dat is de aanleiding. Cobra was ongekende eruptie van speelsigheid, en verbeeldingskracht. Levenskracht. Gekkigheid.  En dat in/op de puinhopen van WO2. Kunst waarvan de mensen zeiden: Dat kan mijn kind ook. 

Maar ‘de Denen’ deden dat dus ook al vóór - en tijdens WO2. 

De tentoonstelling bestaat uit drie deeltentoonstellingen: een overzicht van de Deense Modernen vanaf 1934, een overzicht van het werk van een Deens-Afrikaans kunstenaarsechtpaar Sonja Ferlov en Ernest Mancoba. En een van de kunstenaar Ovartaci, die het grootste deel van haar leven in psychiatrische klinieken woonde en transseksueel was. Zij maakte kunst die nu outsider art of art brut wordt genoemd. Werk van psychiatrische patiënten. Zij zou dé ontdekking van de Biënnale van Venetië 2022 geweest zijn. 

Dus daar ga ik hen en ik ben geïntrigeerd en helemaal overwhelmed.