Na twee etmalen in bed wil ik er gelukkig weer uit. Van al dat liggen voel ik mijn hielspoor nauwelijks meer en ik besluit de tweede wandeling-in-de-wijk te gaan lopen en beschrijven, van het ene hoekje naar het volgende hoekje. Het is koud en winderig maar best zonnig. Heerlijk. Mooi. En dus veel te ver voor mijn zere voeten. Geen 4 km zoals ik dacht maar 6. Het laatste stuk langs de Vecht met de horde ganzen op de weg loop ik te strompelen. Oei. Dom. Maar toch intens tevreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten