Ik weet niet of u het zich herinnert, maar in ergens in december werd ik benaderd door een buurtgenote die mij voorstelde spirituele wandelingen met oudere buurtgenoten te gaan maken. Nou nee, zei ik, maar toen haalde ze me over om voor de website van de wijkwandelingen uit gaan zetten. Met ‘Lucie’s Lievelingswandelingen’ als werktitel. Maar het kwam er niet van, want ik kreeg last van mijn voeten.
Ik denk er veel aan, vanwege mijn voortdurende innerlijke drang om dingen te maken.
De nieuwe hielspoorzooltjes heb ik nu twee dagen: ik loop nu op hele dunne waterbedjes. Ik maak mezelf wijs dat ze iets verbeteren, hoewel nog niet duidelijk is wat en hoeveel en hoe lang. Toch besluit ik vandaag Wandeling 1 te gaan beschrijven, ca 5 kilometer. Hij loopt onderlangs de Vecht naar de Marnixbrug en bovenlangs weerom. Ik had me afgevraagd of ik dat beschrijven niet uit mijn hoofd kon doen, maar dat is niet zo. Je moet echt elk kruispuntje goed in ogenschouw nemen: wat ziet de onbekende wandelaar hier aan keuzemogelijkheden.
De wandeling is net iets te lang, au au, maar wel heerlijk. Wandelen is heerlijk.
- Wijkwandelgoeroe:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten