Station Zwolle

Station Zwolle is wel het klantonvriendelijkste station dat ik ken. Het is groot en onoverzichtelijk, een knooppunt van landelijke en regionale lijnen. Dat is het altijd al geweest. Voor ons uit Emmen was het vroeger de poort naar het Westen. Het treintje naar Emmen kwam aa op (en vertrok ook weer van) een perrontje in een rare uithoek.

Nu rijden de treinen daar onder verschillende vlag, niet alleen NS dus, maar ook Blauwnet. Die laatste firma exploiteert de treinen naar Enschede, Emmen en Kampen. Ook bij Blauwnet kampen ze met personeelstekort: laatst hoorde ik op de radio dat er een hele dag geen trein reed van Zwolle naar Enschede, vanwege personeelstekort. 

Op station Zwolle moet je goed opletten: als je er overstapt moet je wellicht in- en uitchecken, net als in Amsterdam als je op het metronet wilt. Alleen in Amsterdam zie je overstap-plaatsen. Hier niet. De Blauwnettreinen zoals Zwolle-Kampen staan ook niet op de NS-borden. Ik heb slechts 2 minuten overstaptijd, dus als een kip zonder kop hol ik naar de trein naar Kampen. Nergens zo’n overstap-paal te zien. Dus ik mag niet mee met de trein. Die overstap-paal is er echt wel, zeggen de 3 conducteurs. Hoezo personeelstekort. Dan maar een half uurtje later, zeggen ze. Grr.

Wat ik er ook niet kan vinden is een WC. In het hele stationsgebouw geen wc. Vroeger was er een restauratie en een AKO, nu alleen nog een Starbucks. Nu blijkt je onder het hele gebouw door te moeten en daar aan de achterkant zijn wc’s, een AKO en een AH. En almaar in- en uitchecken.

Voor Mutti werd de reis vanuit Emmen naar het westen steeds lastiger, herinner ik me. Ze vond het heel moeilijk om vanuit dat Emmense hoekje de trein naar Hilversum te vinden. Ze klampte zich dan aan iemand vast die haar redde. Als ik er nu loop te dwalen, de trein mis en een wc zoek bedenk ik dat dat verdwalen helemaal niet aan haar lag.