Neven-en-Nichten

Ik heb mijn eigen Neven-en-Nichten, van vaderszijde en van moederszijde, maar ik heb ook de Neven en Nichten van Bobby’s familie. Daar zijn het vooral de Neven-en-Nichten van vaderszijde. Soms hebben we een Neven-en-Nichtendag, en af en toe een begrafenis. De begrafenissen waren altijd van een stokoude ouder of van een oom of tante, maar vandaag hebben we (te Leusden) de begrafenis van de vrouw van een Neef. Ze was bijna zestig. Ja, we raken in de leeftijd dat we zelf kunnen gaan omvallen. 

Eigenlijk ken ik ze helemaal niet goed, want we zitten altijd met zo tien om tafel waarbij veel oude verhalen opgehaald worden. Maar ik loop ook alweer 15 jaar in deze familie mee dus het wordt toch soort van vertrouwd. En als er dan ineens iemand overlijdt, dan zitten we daar allemaal aan tafel. Trouw. 

Nicht Sonja voert bij de afscheidsplechtigheid als enige het woord over haar schoonzus Ada. Haar broer, wiens vrouw dus overleden is, en zijn zoon, die kunnen dat niet. Hun vocabulaire is vooral een lach en een traan en - blijkt vandaag - het Nederlandse lied. André Hazes. Wij aan de intellectuele Neven-en Nichtentafel vallen ervan stil. De meesten van ons zijn mensen van het woord, van de speeches.

Maar het is mooi en warmhartelijk. Bobby is (al jaren) aan de beurt voor het organiseren van de volgende Neven-en-Nichtendag. Vandaag beloof ik dat we die in de Volkstuin gaan houden.