Competentiemanagement

Vandaag hadden we op het werk een inleiding over competentiemanagement. Een competentiemanagementtrainer legde uit dat het erom gaat dat medewerkers binnen een bedrijf optimaal en almaar beter presteren. Om dat te bereiken moeten hun Capaciteiten, Mogelijkheden en Dromen met elkaar in balans zijn. Ofzo. Een weg daartoe was het POP, het Persoonlijk Ontwikkelings Plan. Dan weet je dat het allemaal klopt wat je doet in het leven en waar het naar toe gaat. Alsof het leven maakbaar is. Ik houd geloof ik meer van toeval en genade. Maar RoRo7 en Vinnie zeiden ooit een POP gedaan te hebben en daar glunderden zij bij.

Het was een heel eind fietsen naar het nieuwe kantoor tegen de wind in, meer dan een half uur, zowel de heen- als de terugweg wind tegen. Er zijn mindere reden om een potje te gaan wenen. Toch?

Thuis is het gelukkig windstil. Ik studeer op Weeping Willow van Scott Joplin uit het pianoboek Just Rags. Beetje over die ritmes struikelen. Mijn lieve broer zei gisteren fijntjes dat ik wel moest proberen me de intentie van de componist eigen te maken. Ja ja, ik hoor wel wat je zegt. Deze avond maar eens déze competentie gaan managen.