Ooit, lang lang geleden, waren Bobby en ik collega's. Uit die tijd hebben we een hele stoot ex-collega's, met wie we allebei graag het contact zouden willen onderhouden, maar het komt er niet van. Een van hen is Cees.
Pas geleden is Bobby in de trein Cees tegengekomen en O! Leuk! We moeten gauw weer een reünie doen! Ik wil best een reünie, maar liever pas nadat de mensen weten dat Bobby en ik een setje zijn. Want indertijd had ik een vrouw als vrouw, en het nieuws leidde bij één ex-collega tot een heel vreemde reactie. Dat wil ik liever niet en groupe.
Een treffen met Cees zou een reünie dichterbij kunnen brengen. Dat moet toch mogelijk zijn! Hij woont nota bene in mijn eigen Stadsdeel. Maar Cees is altijd druk. En je belt een ex-collega toch niet zomaar op. Dat doe je niet. Jaren geleden alweer zagen we hem op een zondagmorgen in de Dominicuskerk. Hé, jullie samen hier? vroeg hij toen verbaasd. Wij vonden het best een beetje spannend en wachtten het juiste moment af. Maar Cees dwarrelde heen en weer en was ineens weer weg.
In de trein bleek dat Cees inmiddels gehoord heeft van onze 'romance', zoals hij dat noemde.
Cees' echtgenoot doet aan cabaret en speelt momenteel in Utrecht. Cees is zijn regisseur en ook een beetje medespeler. Door de ontmoeting in de trein krijgt Bobby een uitnodiging in de mail en dus gaan we een avondje naar het Werftheater. Het is een voorstelling over de Feestdagen, zie foto. Er zitten slecht vijftien mensen in de zaal, maar ze lachen allemaal heel luid.
Na afloop kletsen we een uurtje met Cees. Zie jij Eric nog? Zie jij Marion nog? Hoe zou het met Boudewijn zijn? En Janine?
En over die ontmoeting in de Dominicuskerk. Cees vond het toen iets raars aan ons, zegt hij nu, en was een daarom beetje uit de buurt gebleven. Nu snapt waarom. En dat het mede kwam omdat híj zo raar deed. Wat een opluchting. We mogen elkaar allemaal weer bijzonder graag. Ik denk dat de reünie weer een stapje dichterbij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten