Na Fjälbäcka Murders hebben we een nieuwe serie: The Newsroom. Bij Concerto op de Utrechtse straat staat-ie op nummer 1 van de aanbevelingen. De serie speelt op een nieuwsredactie van een Amerikaanse televisiezender. Hij is de anchorman, zij de producer. Het gaat allemaal heel uptempo. Enerzijds de keuzes voor welk nieuws, de druk op de redactie, wie zit op welke positie, oude rotten en jonge veelbelovende nieuwe sterren aan het firmament, wat vindt 'boven', directie en eigenaren, van de redactionele keuzes? Ener speelt natuurlijk liefde. Deze twee hoofdpersonen zijn exen.
Ook al werk ik zelf op een piepkleine redactie, en is de druk bij ons niets vergeleken bij de druk hier, toch is het herkenbaar. We hadden deze week weer een krankzinnige week met Vraagstukken en druk van alle kanten, meningen, belangen, pressie, ik kwam er haast niet uit. En ondertussen heeft iedereen allemaal privézaken aan het handje. Nieuwe kippen. Een date. Een etentje met de schoonfamilie aan de andere kant van het land op een doordeweekse werkdag. Ontspoorde treinen. Een appende ex op een Amerikaans vliegveld met een Kundalini Awakening. Een thuisfront dat het met onze aanpak oneens is. We kunnen zo wel op Comedy Central.
In afwachting van ons finale nieuws kan ik de werkmail niet uitzetten. Geen moment. Hoe kalmeer je dan? Met een serie hierover. Hij is erg goed. Twee afleveringen op een avond, want één smaakt altijd naar meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten