Vriend Joost geeft een theater- en muziekminnend verjaardagsfeestje in het nieuwe café Het Gegeven Paard in het nieuwe muziekcentrum Vredenburg. En op enig moment zakken we af naar Marokkaans specialiteitenrestaurant Tamouda aan de overkant. Het begint een beetje een vaste hang out te worden: ik at er afgelopen donderdag ook al met Zus3. Ik heb groot respect voor de restaurants aan het Vredenburg, zij hebben die jaren verbouwing rond het Vredenburg toch mooi maar overleefd. Net als de zaken aan de verkeerde kant aan het Rokin in Amsterdam.
Laatst at ik met Anke ook al bij de buurman het Indiase restaurant alhier, en na ons afscheid lokte de buurman Marokkaan me. 'Kom de volgende keer bij ons eten', zei hij. 'Ja ja', zei ik om er van af te zijn.
Laatst at ik met Anke ook al bij de buurman het Indiase restaurant alhier, en na ons afscheid lokte de buurman Marokkaan me. 'Kom de volgende keer bij ons eten', zei hij. 'Ja ja', zei ik om er van af te zijn.
Maar ik houd erg van Marokkaans eten en daar zijn we dan weer. Ik ken de vrouw achter de bar, bedenk ik, van 20 jaar geleden, toen ik het blad Vrouw & Gezondheidszorg maakte. Zij zat in de redactieraad. Het duurt bijna een uur voor ik me haar naam weer herinner: Latifa. Raar: ze is nu 20 jaar ouder: ik denk steeds: misschien is het Latifa niet, maar haar móeder. Ze lijkt wel tegen de zestig. Maar ja, misschien is ze ook wel zestig.
Ze is het echt. We zijn oprecht verheugd elkaar weer te zien. Ha! Wéér een Utrechtse vriendin erbij! Alleen woont deze in Breda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten