Wij krijgen op de redactie altijd allemaal christelijke boeken van een heel christelijke uitgeverij. Dat leidt altijd tot enorme dilemma's, want boeken gooi je niet weg, maar houden wil je ze ook niet. Waarom sturen ze die? Wij doen er niets mee en willen ze niet. Wel hebben we een tamelijk evangelische collega bij wie we de boeken in kwestie vaak neerleggen, maar hij vindt dat minder leuk dan wij. (Zou dit vallen onder de categorie pesten-van-collega's?)
Vandaag begin ik bij het uitpakken van de boeken ineens 'Jezus Redt Jezus Redt Alle Mensen Opgelet' van Robert Long te zingen. En daarna 'Mien': 'Mien wakker worden, we gaan naar bed'.
Mijn collega's Mandy en Ruth zijn 25 en 40. Robert Long kennen ze wel, maar niet deze liedjes. Mandy zoekt ze meteen op. 1974, zegt ze verbijsterd. Dat is ver voor ze geboren was. Dat is raar. Ik luister de laatste weken best veel naar Radio M, dat vind ik heerlijk. Allemaal sixties, seventies en eighties. Al die nummers ken ik en heb ik herinneringen aan. Dat voelt heel thuis. Je wordt ouder papa geef het maar toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten