Zen Drawing

Maarten heeft me attent gemaakt op ene Michelle Dujardin die Zen-tekenen doceert. Ze heeft er een boek over geschreven maar dat is niet meer te koop. Via de bibliotheek heb ik echter een exemplaar weten te bemachtigen. Zij is kunstenares en psycholoog en zij heeft die werelden bij elkaar willen brengen. Het eerste deel gaat over tekenen met de linker- en rechter hersenhelft. Links is rationeel, technisch, oordelend; rechts is intuïtief, vrij, niet oordelend. Ze leert je dus meer met de rechter hersenhelft te tekenen, volgens haar met meer plezier, in-het-nu, waarbij je meer naar je onderwerp kijkt dan naar de tekening. Zen-tekenen is schetsmatig, met potlood, zonder gum. 

Ik vind haar werk goed, ze maakt prachtige aquarellen, en ze heeft een Facebook-community gemaakt, de Zen-drawing-community, waar mensen tekeningen op posten. Die vind ik heel erg leuk. Ik heb al twee tekeningen gepost.

Na de theoretische verhandelingen hoe dat allemaal in de hersenen werkt komen de opdrachten. Opdracht 1 is een tekening op je 'oude' manier maken en je bewust zijn van hoe je dat doet. Dat is vertrouwd. Ik maak een ooievaarspaar op een nest, want die heb ik met Hemelvaartsdag gezien. Naar een foto. Mijn werkwijze is een foto maken, of één vinden op internet, die ik wil natekenen. De keuze van de foto steekt heel nauw. Mijn grootste plezier is de diepe kleuren maken. Van deze mevrouw moet ik met potlood naar de werkelijkheid. Ik voel een weerstand. Dat zij 'fout' vindt wat ik doe, terwijl ik er zelf zo'n plezier aan beleef.

We zitten in de tuin. Bobby heeft dingen opgehangen: vanwege die tien gieters water per dag hebben we een zelf-oprolbare tuinslang aangeschaft, de metal bird die ik op mijn verjaardag had gekregen, twee insectenhotelletjes. Er staan nu twee parasollen, ons tuinameublement, de vijver, de vuurkorf, de houtwand, de opkomende planten... Een schat aan beelden. 

Ik heb een heerlijk hapje gekookt, we drinken een rosé'tje, zijn domweg gelukkig in dit paradijsje en praten wat over dit boek. Bobby heeft ooit een zweeftekencursus gevolgd, waarbij ze hun levensgevoel moesten tekenen. Ik heb geen levensgevoel, zeg ik. Het is bij mij Himmelhoch Jauchzend of Zum Tode Betrübt. En dat dan tekenen, zegt hij.  Ik heb geen idee. Ik ben blij met mijn vogelserie zeg ik, en de bloemen, dat is mijn manier om me met mijn nieuwe leven hier te verbinden.

Hoe langer ik er zit, hoe meer ik zie dat ons tuintje een schat is aan onderwerpen voor zen-drawing.