Dit is de parodontoloog die mij vandaag weer behandeld heeft. Het voelt als mishandeld, maar dat is natuurlijk niet waar. Het is een geweldig grappige aardige man. De tweede keer is dit dat ik bij hem ben. Zijn vrouw heeft net een baby gebaard, vertelt hij, dus vandaag is hij is iets minder geduldig en subtiel dan drie weken geleden. Hij is een Syriër die hier in 1992 naar toe gevlucht is. En zijn vrouw is Oekraiens. Verder hebben we niet veel kunnen praten.
Hij vergelijkt mijn paniek met de barensweeën van zijn vrouw. Die vindt hij erger. Zelf denk ik wat er met het Syrische volk gebeurt, en dan schaam ik mij voor mijn angst voor de parodontoloog. Maar aan zulke gedachten heeft ook niemand wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten