In het Duitse Gasthof word ik 's nachts om 02 uur wakker. Ik ben mijn antroposofische Hepatodoron-pilletjes vergeten mee te nemen en dus ben ik weer ouderwets wakker van 02 tot 06. Gelukkig was ik al om 22 uur in bed gestort. En gelukkig heb ik een kamer alleen. En gelukkig heb ik een boek mee: De verwarde cavia van Paulien Cornelisse. Dat kocht ik woensdag bij boekhandel 'Over het water' in Amsterdam-noord. Erg leuke boekhandel, maar dit terzijde. Ik had dit boek doorgebladerd en gezien dat het over Kantoorleed ging. Daar had ik wel behoefte aan.
Paulien Cornelisse is een fenomeen in ons vakgebied, omdat zij - succesvol auteur - haar nieuwste boek in eigen beheer heeft uitgegeven. Why? Het is een soort miskenning van haar uitgeverij en van de uitgeverij als instituut. Ze zat bij een gerenommeerde succesvolle uitgeverij, ze verkocht als een tierelier, wat was het probleem? Nou, niet zoveel, maar ze wilde het zelf doen.
Het is heel licht en geestig. Jiskefet. Toren C. Ik denk: hoe kent ze zoveel van de kantoorcultuur als ze zelf een vrije jongen is? Heeft ze ooit op kantoor gewerkt? Is het gejeuzel op een kantoor universeel voorstelbaar? Ze heeft het heel goed gepakt. Luchtig en grappig en raak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten