Ben al twee weken niet in de Springertuin geweest, wegens weekendje weg en te veel werk. Vanmiddag ga ik weer, maar we zijn maar met zijn tweeën. Het is door het groeizame weer alweer een enorme wildernis. Ik weet niet goed wat ik kan doen. Daar sta je dan, een beetje moedeloos.
Het is kwetsbaar, zo'n vrijwilligersding. Het behoeft toch Leiding, en een Visie en een Plan. Ik heb er allemaal ideeën over, merk ik, maar ik snap de verantwoordelijkheidsstructuur van de tuin nog niet zo goed. Als nieuweling wil je niemand voor de voeten lopen, of op lange tenen staan, maar toch. Dit kan toch beter.
Ik trek de stoute schoenen aan en stap op de eigenaar af. Hij is echter druk doende met een feestje en heeft geen tijd. Stuur maar een mailtje, zegt hij. Hij bedoelt het goed. Dus dat doe ik.
Ik neem een bosje citroenmelisse mee naar huis (schijn je thee van te kunnen trekken) en een takje wijnruit. Maar eens googelen wat je daar mee kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten