Natuurlijk was ik gisteravond te minnetjes voor werken in de tuin, dinsdagavond is de vaste werkavond daar, maar mijn nieuwe tuinvriendin Suzan weet dat ze me doordeweek kan appen en dat ik vaak van het ja-zeggen ben. Dus daar zijn we dan ineens op de tuin.
Zij snoeit braamstruiken, ik maak weer een bedje onkruidvrij.
Wat zijn die knoppen, vraag ik immer weer leergierig tijdens de thee, wijzend op deze berstende knoppen. Druif. Druif met slak. Zaterdag had ik ook al piepkleine slakjes met huisjes in de spinazie. Ze glibberen zich een weg over het aanrecht. Wij waren meer verrukt en vertederd dan wat anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten