De verhalen áchter het werk zijn zoveel leuker dan de nette producten die er uit komen. Dit is er maar één, het zijn er veel meer. Het gaat de hele dag maar door.
Vorige week blogde ik over de zoektocht naar een foto van de Leescoupé. Hebt u wellicht gelezen. Foto's van zeer hoge resolutie, die ik binnen drie dagen moest scoren, maar waar reed die trein? Onder meer probeerde ik het via Rails Magazine dat mij steeds heel behulpzaam en adequaat antwoordden, maar pas na dagen. Zij stuurden diverse fotografen op mijn pad, onder wie ene Jake. Maar het was veel te laat en ik had al zoveel te doen, dus tot mijn schande had ik Jake niet meer geantwoord en geheel geskipt uit mijn geheugen. Jake bleef mij volhardend mailen: of zijn foto's voldeden. Zo ontstond er in het weekend dan toch een vriendelijke mailwisseling en kwam ik erachter dat die hele Leescoupé al niet meer bestaat. Dat meldt althans deze Jake.
Hij schrijft: 'Helaas… de trein is alweer ontstickerd door een probleem met de brandveiligheid van de stickers. Mochten ze een nieuwe poging doen om een boekentrein te laten rijden mag je me gerust mailen voor informatie over waar je deze kan vinden, of als je met een deadline zit voor foto’s. Als ik er aan denk zal ik je mailen als ik iets over een herkansing verneem. Ik vrees echter dat het project afgeblazen wordt gezien de hoge kosten die al gemaakt zijn, maar dat is een beetje speculeren.'
In mijn column, die morgen verschijnt, heb ik leuk het treinstelnummer geschreven en hoe je die coupé kunt vinden in de NS-app. Moet ik dan morgen een nieuwsbericht maken dat de Leescoupé nu al niet meer bestaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten