Van de week zei een voorbijgaande jonge moeder met baby dat ik in de straat bekend sta als de bewoner met de mooiste bloemetjes. Bloemetjes-expert. Nou ja, reageer ik bescheiden, ‘mijn expertise bestaat vooral uit water geven, af en toe voeding, uit dode planten verwijderen, en nieuwe kopen...’ Na de zalmroze potroosjes die ik vorige week kocht en in potten zette staat er in de bloembak vóór nu ook een hagelwit vlijtig Liesje bij, die Hilda me gaf. Ik vind vlijtige Liesjes een beetje plastic bloemen, maar als je ze krijgt dan zorg je ervoor. Elke dag stort het vlijtige Liesje helemaal in, maar zodra ik haar gieter staat ze even zo vrolijk weer op. ‘Dorstig Liesje’ wordt ze ook wel genoemd, lees ik op een site over de verzorging van het vlijtig Liesje. Dus vandaag koop ik voor haar een roze zusje Liesje. En een potroosje voor naast de andere twee, en een nieuwe ‘rode zonnehoed’, de echinacea purpurea. Ze heeft er maar één op voorraad, en die is een beetje witroze ib plaats van rood. De vakantiekracht weet ook niet of die nog rood wordt.
Hani501 zegt dat ze na een periode rugklachten ooit van haar fysio geleerd heeft dat het goed en wijs is om vrienden met je soms wat haperende lichaam te zijn. Er goed naar te luisteren. Het niet als vijand te beschouwen. Het goed te verzorgen. Hopelijk mogen wij ens ons lichaam nog tientallen jaren met elkaar voort. Dat advies neem ik natuurlijk ter harte.
Maar ook naar de aandrang om iets te maken blijf ik luisteren. Tekenen en schrijven gaat nog steeds niet, maar dit dan wel. Zo wordt het eindelijk weer eens een beetje een creatieve dag. Een bloeiende achtertuin en bloembak als doel, ook al is het maar met klein perkgoed. Wie ‘t kleine niet eert...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten