In Trouw treft mij een verhaal over een meneer die zijn dwarslaesie leert te accepteren. Hij is gevallen tijdens een cursus euritmie die hij volgde tijdens een sabbatical, om wat meer van het leven te leren genieten. En toen werd hij van een staande persoon van 1.83m hoog ‘een horizontale man’, een ‘ligmens’. Ook als hij fietst op zijn driewieler ligfiets is hij een liggende persoon.
Ik kom erop omdat het mij eergisteren nogal in de onderrug is geschoten en niet zo zuinig ook. Nu heb ik dus én een gebroken arm én rugpijn. Vooral zitten gaat niet. En overeind konen, En ik was al aan het lezen hoe ik - met die gebroken arm - een beetje gelukkig kon blijven. Nu is de queeste nog wat prangender. Van een eerdere keer rugpijn herinner ik me de oefeningen nog goed en ook dat het ineens weer over was, na een dag of vijf. Maar toen kon ik me nog uit de ligstand met beide armen onhoog duwen tot stastand.
Herstellen moet even de one-and-only focus zijn. De arm-oefeningen zes tot acht keer daags. En niet al te egocentrisch op de pijntjes gefixeerd. Andere mensen hebben andere thema’s. Ook daarnaar blijven informeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten