Wat is het leven toch anders als de zon schijnt. Vanmorgen bij het wakker worden ervaar ik het al met alle zintuigen: dat geweldige licht en die enorme warmte. Heerlijk. De handdoeken en de slaapzakken en het hoofd kunnen weer uitwapperen. Weg is al het ge-urm van wat-doe-ik-hier en we-kunnen-net-zo-goed-naar-huis. Ineens is het weer weer heerlijk om de dag laten verglijden in je regisseursstoel. Kopje thee? Kopje koffie? Nog een kopje koffie? Hoe is je boek? Moeten we alweer naar huis?
Het fenomeen trekkerstent en trekkerskookstelletje en trekkersgewoonten nemen we ook nog even door. Eigenlijk is dat onderwerp de gehele vakantie door dagelijkse kost geweest. Ik vind het echt lekker in het gras tussen de paardebloemen, maar... etcetera. Iets meer leefruimte is eenvoudigweg een kwestie van iets meer tentstof en iets meer en/of langere tentstokken. Zodat men bij wind en regen ook in de tent kan zitten lezen en ontbijten en niet naar de Outlet hoeft.
Vandaag doen we ter afsluiting nog een natuurgebied. Want dat is en het blijft hier geweldig: die grote lege rondafgesleten rotskusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten