Het leven op de camping

Er is veel te zien op een camping. We staan op het trekkersveld, maar die benaming weerhoudt een aantal langkampeerders er niet van hier hun kampement op te slaan. Tot hun uitrusting behoort een megacaravan, een megavoortent en dan ook nog een veldje met een hek eromheen. Echtparen zitten er de hele dag te zitten. De vrouwen zijn waanzinnig dik, met hangborsten tot ver voorbij hun navel, geen bh, alleen een hemdjurkje. De mannen scharrelen wat met tafeltjes en gieters heen en weer. Het ene echtpaar heeft twee witte poedeltjes, het andere twee majestueuze herders. De vrouwen projecteren al hun liefde op de honden. Is dit het leven? Is dit gewoon geluk of is dit grote mieser?

Er zijn ook jongeren die de hele dag gin-tonic drinken en de autoradio aan hebben, een gescheiden vader met twee kleine dochtertjes waarvan de oudste al heel goed radslag kan, een groen trekkerstentje dat qua oppervlak ongeveer de helft van het onze is waar twee heel erg dikke meisjes in slapen,en een heel ordentelijk Vlaams stelletjes. Obsessief ordelijk. Wat zijn wij makkelijk, stellen wij zelfgenoegzaam vast, na iedereen bestudeerd te hebben. Maar het is dan ook zondag, de winkels zijn dicht.

Op nu.nl zie ik dat het gisteren in Utrecht enorm heeft gehoosd. Die bui hebben wij de afgelopen nacht gehad. We bleven droog, behalve dat ik heel erg moest plassen en we (nog) geen paraplu in de basisuitrusting hebben. Toch wen ik elke dag een beetje meer. Het uitzicht op de medemensen maakt veel goed.