Dat is wel een héél wonderlijke toevalstreffer, dat de eerste aflevering Zomergasten - mooie avond, maar ik heb wel kanttekeningen - eindigt met een opname van 'Traumerei', gespeeld door Horowitz in Moskou. Het filmpje dat ik net enige uren daarvoor op mijn blog heb gezet! Eerlijk gezegd had ik het nooit gezien, ik kende het verhaal achter het optreden niet, zocht slechts een vertolking van dat nummer, vond het wel indrukwekkend. Dat publiek dat zo verstild zit te luisteren dat je af en toe denkt dat je naar een foto kijkt in plaats van naar een filmpje. Dat Marijnissen nou net dat fragment heeft uitgekozen om zijn favoriete tv-avond mee af te sluiten!
Ik vind Jan Marijnissen indrukwekkend. Zijn brede belangstelling voor kunst en cultuur, de aanstekelijke manier waarop hij kan vertellen en kennis overbrengen, zijn uitgesproken behoefte aan kennisoverdracht. Maar ik ben verbaasd door Jelle Brandt Corstius. Hoe weinig hij weet. 'Maar hij is nog maar 32!' zegt Bobby steeds, 'hij is van de internetgeneratie!' Toch ben ik verbaasd en geïrriteerd dat hij zo weinig kennis heeft van de geschiedenis van mensen. Het kan een nieuwe bewuste keuze zijn van Zemergasten om de interviewer de filmpjes nu voor het eerst te laten zien, maar als zo-iemand geen enkele (voor)kennis heeft over wat er op die filmpjes te zien is, dan is hij toch nauwelijks een gesprekpartner. Of Jan Marijnissen is zo dominant dat hij een ander discours dan zijn eigen niet toelaat.
Het valt me onder meer op als het gaat over de eerste televisie-ervaringen van de kleine Jan, waarvan hij Pierre Janssen laat zien die jarenlang kunsteducatie verzorgde, of bij de beelden van de begrafenis van Bisschop Beckers. Dat er in den beginne van de televisie slechts één zender was, maakte dat iedereen naar hetzelfde keek, is de gedachte van Jelle. Maar dat was niet zo, want er was een enorme verzuiling. Je keek naar de VARA, naar de NCRV, of naar de KRO, al naar gelang je politieke en kerkelijke achtergrond. Wij keken NCRV - en niet naar de anderen, ook niet naar de AVRO, en dus zag je Pierre Jansen niet. 'Misdienaar', zo voorzichtig als Jelle dat woord uitspreekt, hij heeft het blijkbaar nog nooit gehoord.
Vinnie vindt het léuk en ontwápenend (geloof ik) dat Jelle niets wist. Ja, dat kan ook.
Ik vind Jan Marijnissen indrukwekkend. Zijn brede belangstelling voor kunst en cultuur, de aanstekelijke manier waarop hij kan vertellen en kennis overbrengen, zijn uitgesproken behoefte aan kennisoverdracht. Maar ik ben verbaasd door Jelle Brandt Corstius. Hoe weinig hij weet. 'Maar hij is nog maar 32!' zegt Bobby steeds, 'hij is van de internetgeneratie!' Toch ben ik verbaasd en geïrriteerd dat hij zo weinig kennis heeft van de geschiedenis van mensen. Het kan een nieuwe bewuste keuze zijn van Zemergasten om de interviewer de filmpjes nu voor het eerst te laten zien, maar als zo-iemand geen enkele (voor)kennis heeft over wat er op die filmpjes te zien is, dan is hij toch nauwelijks een gesprekpartner. Of Jan Marijnissen is zo dominant dat hij een ander discours dan zijn eigen niet toelaat.
Het valt me onder meer op als het gaat over de eerste televisie-ervaringen van de kleine Jan, waarvan hij Pierre Janssen laat zien die jarenlang kunsteducatie verzorgde, of bij de beelden van de begrafenis van Bisschop Beckers. Dat er in den beginne van de televisie slechts één zender was, maakte dat iedereen naar hetzelfde keek, is de gedachte van Jelle. Maar dat was niet zo, want er was een enorme verzuiling. Je keek naar de VARA, naar de NCRV, of naar de KRO, al naar gelang je politieke en kerkelijke achtergrond. Wij keken NCRV - en niet naar de anderen, ook niet naar de AVRO, en dus zag je Pierre Jansen niet. 'Misdienaar', zo voorzichtig als Jelle dat woord uitspreekt, hij heeft het blijkbaar nog nooit gehoord.
Vinnie vindt het léuk en ontwápenend (geloof ik) dat Jelle niets wist. Ja, dat kan ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten