zaterdag 24 juli 2010

De Turkse kapper

Reïntegreren in Amsterdam. Eerst een rondje Dappermarkt en Eerste Van Swindenstraat voor het multicultigevoel. De vrouwen van alle soorten en maten schaffen zich er frivole jurkjes aan. Ik kijk mijn ogen uit maar kan mijzelf toch niet tot zo'n jurkje bewegen.

Men moest maar weer eens naar de kapper om het verwilderde hoofd weer enigszins op orde te krijgen. Een kwartiertje wachten, waarin men de mores weer eens goed kan bestuderen. Moeder Derya is er vandaag niet, zij is met haar wilde dochter op vakantie naar Turkije, maar de vervangster is heel bekwaam. En werelds.

Kapsalon Derya krijgt alle soorten klanten, ook veel Surinaamsen met een voorkeur voor steil haar en coup soleil. Ze discussiëren over het verschil tussen verschillende kapsalons. Bij ons is föhnen heel belangrijk, vertelt de kapster. Als we een stagiaire hebben en ze kan niet föhnen moet ze gelijk weg, vertelt ze. En als een klant paniek in de ogen vertoont bij de föhnende stagiaire dan neemt ze het gelijk over.

U weet wel wat u wilt, zegt ze bij mijn wensenlijstje. Ik wil mijn oren weer vrij geknipt, maar er zijn niet veel kappers die die wens gemakkelijk uitvoeren. Deze vindt het wel leuk, eens wat anders. Iedereen wil altijd hetzelfde. Ik vertrouw haar toe dat ik eigenlijk een jongenskapsel wil, maar dat geen kapper dat doet. 'Dan moet u naar mijn man,' zegt ze, 'hiernaast, Ahmet. Die doet dat mooi. Die doet de hele dag niets anders.' 'Doet hij ook dames dan?' 'Hij doet ook dames.'

Geen opmerkingen: