Het is tijd om terug naar huis te gaan: het laatste boek is uit: J. Kessels: The Novel. Ik kreeg het van Wouter op mijn verjaardag. Ooit las ik hoofdstuk 2 in nrc next, waar het hele boek integraal is afgedrukt, zo ruim een half jaar geleden en ik was verbijsterd van de overstelpende vunzigheid. Ik begreep er niets van. Moest dit leuk zijn? Uitgegeven bij Contact. Why?
Vandaan waait en regent het weer eens dat het een oordeel is, het gaat werkelijk op en af hier, felle zon en fikse regen, maar ik heb J. Kessels: The Novel. Het is gewoon jongenshumor en ik moet er nog om lachen ook. En dat al om 5 uur in de ochtend, als ik wakker word en het al weer helemaal licht is. Dan besluit ik aan mijn laatste boek te beginnen en lig ik in het ochtendgloren in een ongemakkelijk tentje op een ongemakkelijk luchtbed te hinniken om een stelletje oudere jongeren die er maar wat op los leven en ongebrijdeld hun idiotie uitleven.
Door het weer kunnen we niet veel meer dan maar weer een stadje bezoeken, het stadje Grebbestad ditmaal, waar het vol mensen is die ook maar een stadje bezoeken omdat het te koud is om te zwemmen. Hoogseizoen.
Hoogtepunt van de havenplaatsjes hier lijkt de plaatselijke Outlet met sportkleding te zijn, waar iedereen samenpropt. Tot mijn verbijstering krijgt ook Bobby de outletkoorts, hij gaat er allemaal t-shirts, truien en sokken scoren. Ik-wil-niet-ik-wil-niet-ik-wil-niet, houd daar mee op! Maar het helpt niet. Uiteindelijk weet ik ook niet veel meer te doen dan ook maar een sweater kopen. Maar ik houd het alleen vol als ik af en toe een half uur op een terrasje verder mag lezen in die melige vunzigheid van Thomese. Dan hoef ik niet naar die mensenmassa's in opgewekte Outletkleren te kijken. Het is het allerbeste medicijn. Dank, Wouter, dank!
Door het weer kunnen we niet veel meer dan maar weer een stadje bezoeken, het stadje Grebbestad ditmaal, waar het vol mensen is die ook maar een stadje bezoeken omdat het te koud is om te zwemmen. Hoogseizoen.
Hoogtepunt van de havenplaatsjes hier lijkt de plaatselijke Outlet met sportkleding te zijn, waar iedereen samenpropt. Tot mijn verbijstering krijgt ook Bobby de outletkoorts, hij gaat er allemaal t-shirts, truien en sokken scoren. Ik-wil-niet-ik-wil-niet-ik-wil-niet, houd daar mee op! Maar het helpt niet. Uiteindelijk weet ik ook niet veel meer te doen dan ook maar een sweater kopen. Maar ik houd het alleen vol als ik af en toe een half uur op een terrasje verder mag lezen in die melige vunzigheid van Thomese. Dan hoef ik niet naar die mensenmassa's in opgewekte Outletkleren te kijken. Het is het allerbeste medicijn. Dank, Wouter, dank!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten