Träumerei

Het is weer een heel proces om van de vrij rondzwevende Zelf die ik in de vakantie ben terug te geraken in het Zelf zoals dat in de gewone dagelijkse werkelijkheid functioneert. Het is grappig trouwens om die vaste rituele elke keer weer opnieuw te ontdekken.

Het begint met uren omhangen - tot het besluit valt dat er eerst maar eens een paar bossen verse bloemen moeten komen. De kapper is ook een onderdeel: het woeste haar dat in bedwang moet. Het vaste voornemen om matigen gedisciplineerd te gaan leven. Sporten en vroeg naar bed. Lezen in plaats van tv kijken. Etcetera.

Bij het proces hoort ook altijd weer het herontdekken van het pianospel. Vandaag oefen ik uit het boek 'Klassik Highlights (sehr leicht spielbaar)' het 'Largo' uit Xerxes van Händel, het 'Trinklied' uit La Traviata van Verdi en dit 'Träumerei' uit Kinderszenen van Schumann. De buurvrouw zegt tegen me als ik de voordeur uitloop: 'Ik hoor net pianospelen. Dacht dat jij het was, maar dat kan niet, want je bent hier!' 'Klonk het mooi?' vraag ik. 'Het klonk héél mooi,' zegt ze

Zo zou het kunnen klinken als ik heel lang oefen.