Steeds Turkser

U wordt steeds mooier, lacht de Turkse dochter van mijn Turkse kapster. En alle Turkse klantes lachen mee, inclusief die met hoofddoek. De dochter mag haarwassen, thee schenken en wenkbrauwen doen. Ze is heel brutaal en grappig en mag dat. Ze draagt een ver afzakkende spijkerbroek.

In Kapsalon Derya komen Turkse vrouwen van uiteenlopende snit langs om zich te laten epileren en en passant ook de gehele gezichtsbeharing te laten doen. De snorren, zeg maar. Deels wordt deze 'operatie' met een pincet gedaan, deels met ijzergaren. Ik staar me een ongeluk naar dit damesgedoe. Wat doen ze in godsnaam? Hoe? Maar staren wordt hier niet gewaardeerd. Of laat ik zeggen: misschien is het aan mijn eigen gestaar te wijten dat ze allemaal gaan terugstaren.

'Wat denkt u', vraag ik de kapster-zèlf, die ijverig alle krullen uit mijn haar föhnt. 'Zal ik mijn wenkbrauwen laten kleuren?' Ze bestudeert mijn ogen en oordeelt dan: 'Dan moet u zich ook laten epileren.' En: 'Donkerbruin,' zegt ze stellig.

De dochter smeert de verf erin, maar zo'n oranjeharigpersonage type Vivienne Westwood kennen ze hier geloof ik niet. Wat een bijzonder kleur, lacht de brutale dochter, 'is het voor Koninginnedag?' En terwijl ze in kakelend gelach uitbarst: 'Mag ik u op de foto zetten?' Dan: 'U wordt stééds mooier.' En dan lachen alle klantes en personeel. Gelukkig vind ik het zelf ook allemaal grappig, al maak ik me wel zorgen over de nogal zwárte donkerbruine wenkbrauwverf.

Na het verven komt het verwijderen van de verf ('Ogen dicht, anders wordt u blind', commandeert het meisje) en dan het epileren. 'Wilt u smalle wenkbrauwen?' vraagt ze. 'Nee!' zeg ik. Dan ragt ze tien minuten over mijn wenkbrauwen, afwisselend met pincet en met ijzergaren. 'U wordt steeds Turkser', luidt haar commentaar. Weer luid gelach in de zaak.

De gesluierde klante heeft een dochtertje met twee paardestaartjes. Links en rechts, wijduitstaand, beetje Pippi Langkous. Zulk haar had ik vroeger ook, deelt het meisje dat mijn wenkbrauwen doet mede. Waarom nu niet meer, vraag ik. 'Ik ben Lady Gaga niet!'

De buurvrouw vraagt als het klaar is geinteresseerd welke kleur ik mijn haar nu ga doen. Oranje, dacht ik, zeg ik, maar die wenkbrauwen zijn wel erg zwart. Ja dat vindt zij ook. De kapster zegt dat die kleur op de wenbrauwen na een paar keer wassen wel wegtrekt. 'Middelbruin had echt niet gekund', verontschuldigt ze, 'dat was groen geworden. Maar uw ogen komen heel mooi uit nu.'

Over deze kapsalon lees ik op een blog:
'Vlak voordat het suikerfeest losbarst zit het bij kapsalon Derya in de Javastraat bomvol. Ook voor bruiloften is het dringen geblazen. Dan laten de bruid, haar naaste familieleden en haar beste vriendin zich uitgebreid verwennen bij deze Turkse zaak. Populair zijn hier de coupe soleil, laagjes, maar vooral de schuin geknipte pony. Dames die kiezen voor laagjes, willen dat volgens Derya vaak ook nog naar buiten gefohnd hebben. En vaak ook nog dat het aan de onderkant rood geverfd wordt. Waar haar klanten tot voor kort nog voor bond haar kozen, willen de meeste vrouwen juist weer terug naar hun eigen, donkere kleur. Helemaal weg is op dit moment het permanent. Ze heeft nog wel eens jonge meiden die het zich aan laten meten maar er toch spijt van krijgen. Permanent is het gewoon helemaal niet nu. Juist het gladde, zijdezacht gefohnde haar scoort veel punten. Een hoofddoek dragen wil trouwens niet zeggen dat je geen kapsel nodig hebt. Thuis, bij je man draag je hem immers niet. Voor dames die niet in het ‘openbaar’ geknipt willen worden, heeft de eigenaresse een afgezonderd plekje gecreëerd, achter een gordijn.
Naast Derya’s salon, drijft haar man Ahmet zijn herenkapsalon. En ook bij hem is het druk tijdens feestdagen. Soms is hij tot ’s avonds laat nog bezig om de mannen te knippen en te scheren. Ahmets specialiteit is het matje. Ook voor het zogenaamde chirurgenbaardje (alleen baard rond kaaklijn en kin) en een streepje (streep geschoren langs de rand van de haarlijn) kun je bij hem terecht. Ahmet is overigens nog geschoold in Turkije en daar is zijn vrouw blij mee. De opleiding in Turkije is zwaarder, beter en je moet er veel diploma’s halen. Zelfs haar Nederlandse docent van de kappersschool vindt dat Turkse kappers de beste techniek hebben.'