De ochtend na de vakantie. De loodzware tas is uitgepakt, de cadeaus staan op de keukentafel, het beeldje van Onze Lieve Vrouwe van Fatima staat in het kapelletje alsook bijgaande tekening. De eerst was hangt aan de lijn. Er is geen brood in huis, dus het ontbijt schaft een ei. Nu weer de snelweg op naar het werk. Dat we vanavond maar weer veilig thuis mogen komen.De tekening is gemaakt te Madeira, geïnspireerd op een dingetje van Maria op een stukje boom/kurk. Het dingetje is zo licht dat je niet kunt voelen of het echt is of nep. Het spreekt iets aan, al weet ik het niet met bidden. Toen wij klein waren hadden we er een voor aan tafel (Here Zegen Deze Spijze Amen) en een voor het slapen gaan (Ik Ga Slapen Ik Ben Moe... met als tweede couplet: Boze Dat Ik Heb Gedaan, Zie het Here Toch Niet Aan. Schoon Mijn Zonden Velen Zijn, Maak In Jezus Naam Mij Rein. Amen). Die gebedjes zongen we.
Wijlen mijn Vati was altijd van lang bidden. Voor de maaltijd het Onze Vader, na afloop lang bijbellezen en dan zelfgewrochten tekst. Ik heb ook het idee dat mensen die zelf in gebed voorgaan dat handenwingend doen. Loodzwaar. En kwelling voor de toehoorders, in meerdere opzichten Vroeger als kind in bed probeerde ik het ook wel eens, maar ik raakte al snel zoek in waar ik eigenlijk voor bad en vergeving en zegen voor vroeg. En dan viel ik in slaap.
Ex was helemaal atheïstisch en mompelde als ze mensen zag die voor het eten gingen bidden graag Heilige Maria Bid Voor De Kippen Dat zij Niet Van Hun Stokje Wippen. Ik vond dat grappig maar ook griezelig.
Heb in de kast een boek van Tich Nhat Hahn, De kracht van bidden. Hij is boeddhist en als zodanig een tikje jaloers dat christenen iemand hebben om tegenaan te bidden. Boeddhisten bidden geloof ik met mantra's. En Tibetaanse boeddhisten met vlaggetjes. Het boek wordt aanbevolen als 'bidden voor dummy's'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten