donderdag 1 april 2010

Nichtje in Afrika

Nichtje is co-assistent en gaat nu drie maanden in een ziekenhuis op het Tanzaniaanse platteland werken. Te Sengerema. Ze is nu een week weg, maar gelukkig is haar eerste blog verschenen. Ze beleeft erg veel. Altijd. En nu ook weer. Deze foto is niet van haar, maar zo stel ik me haar voor.

Het klinkt heel exotisch, werken in een ziekenhuis in Tanzania, en dat is het ook, maar vele co-assistenten gingen haar al voor, zie ik nu ik informatie en een plaatje van haar nieuwe woonplaats zoek.

Iemand die haar voorging daar schreef: 'Ik heb gekozen voor het Sengerema Designated District Hospital. De meeste ziekenhuizen in dit land zijn opgezet door missionarissen in samenwerking met de locale kerken. De ziekenhuizen waar wij terechtkomen zijn vaak gelieerd aan Nederlandse kerkgenootschappen. In 1959 hielpen ‘the brothers of Mercy of Johannes de Deo’ uit Nederland om het ziekenhuis in Sengerema op te zetten. Op dit moment wordt het ziekenhuis ook nog geleid door zuster M. J. Voeten, een Nederlandse non en een bodemloze put van doorzettingsvermogen. Te bedenken dat zij al 13 jaar hier woont en werkt en te maken krijgt met de zorgen, frustraties en problemen waar wij na 3 maanden al moedeloos van werden.'

'Het ziekenhuis telt 240 bedden met 350 patiënten, want 2 patiënten per bed is geen uitzondering. Het ziekenhuis bestaat uit een afdeling gynaecologie, kindergeneeskunde, interne geneeskunde vrouwen en mannen en chirurgie vrouwen en mannen. Er zijn 7 dokters in het ziekenhuis naast zuster Voeten, die elk een afdeling onder hun hoede hebben. Wij kunnen als coassistent zelf aangeven welke afdelingen we in geïnteresseerd zijn. Er is overal werk genoeg. De zusters kunnen vaak redelijk Engels en helpen je met de visite. Aan het einde van je stage merk je wel hoe fantastisch het is om in het Kiswahili zelf met de patiënten te kunnen communiceren. Dan krijg je soms de verhalen van de patiënten in geuren en kleuren te horen, in plaats van een zeer verkorte versie. Op deze manier gaat alles toch meer leven.'

- De bouw van het ziekenhuis

Geen opmerkingen: