Gele vloerbedekking

Achter de 19 verhuisdozen die nog steeds niet zijn uitgepakt en die ik misschien wel nooit ga uitpakken staan een paar mappen met tekeningen. Die mappen stonden in het oude huis in de gangkast. Ik had geen idee wat er in zat, ik vreesde dat het kunstwerken van Ex waren., waar ik wat mee moest. Teruggeven of boos weggooien. Maar nu - op deze vrije dag - peins ik wat over Kunst aan de Wand - de wanden zijn nog steeds intens katoenwit. Ineens herinner ik me tekeningen van onder anderen twee maki's en twee woestijnvosjes die ik ooit te Artis maakte. A1- of A0-formaat. Die moeten ergens zijn. Laat ik eens in die mappen kijken.

Zitten in die ene map die ik niet dorst te openen mijn eigen tekeningen uit mijn hele leven, van mijn studententijd tot en met eind jaren negentig! Sommige herinner ik me nog goed, andere ben ik geheel vergeten. Zoals deze. Blijkbaar ging ik in '97-'98 als ik heftige belevenissen had beleefd via tekeningen verwerken. Hier zien we Mutti in haar nieuwe woning. Vati was enige tijd daarvoor overleden. Zij ging over van de te grote woning in de eensgezinswoningenwijk naar een appartement in het centrum.

Ik had met haar de nieuwe vloerbedekking en de gordijnen en kasten uitgezocht. Over die gele vloerbedekking en de groen-met-gele overgordijnen was ze heel uitgesproken. 'Mutti, het is niet zo gebruikelijk en u heeft een tamelijk grote kamer, dus het is wel Aanwezig,' waarschuwde ik haar menig maal. Maar ze wist het zeker. Geen twijfel.

Tot de vloerbedekking gelegd was. Ze belde. 'Het is heel oranje', zei ze. 'Dit wil ik geloof ik toch niet'. Toen zeiden alle kinderen in koor dat het wel mee zou vallen als de meubels er in stonden en de gordijnen zouden hangen. Het is alweer 13 jaar geleden!