Maxwell Sim

Terug in het vliegtuig (directe Sata-vlucht) naar Amsterdão lees ik The Terrible Privacy of Maxwell Sim door Jonathan Coe uit. Hij is een van mijn favoriete vakantie-auteurs. Ik kocht het boek al máánden geleden bij Inkt&Olie aan de Ferdinand Bol, maar op de een of andere manier lukt Engels lezen thuis niet goed. Ik had ook nog wat papieren boeken mee op reis, mocht de e-reader niet bevallen.

'n Erg leuk boek. 'Very very funny', staat onder meer gequote op het omslag. Het duurt wel lang voordat ik het ook very very funny vind, zo ontregelend vind ik het, maar als ik het boek uit heb moet ik toegeven dat de kwalificatie klopt. Heel knap en geestig geconstrueerd. Coe voert je in zo'n idioot leven, dat enerzijds heel bizar is en anderzijds toch geloofwaardig, dat je aldoor denkt: Waar léidt dit toe? Tot het geestige plot dus. Ik denk dat ik bij tweede lezing echt veel zal moeten lachen.

Ik herinner me nog dat ik op een van de tochten over São Miguel - ik was net in dit boek begonnen - zei dat ik literatuur als deze zo troostrijk vind, omdat het zo heerlijk is om me in andermans gekkigheid en gedachtenkronkels mee te laten nemen. Dat ik het zo knap vind dat Coe dat zo kan, en dat het me soms ergert dat literatuur handel is. Ook al is het mijn vak.

Hoofdpersoon is Maxwell Sim (48), een nogal contactgestoorde persoon, die een half jaar daarvoor door zijn vrouw verlaten is met medeneming van hun dochtertje. Het heden en verleden van Max hangt van de grootste bizarheden en toevalligheden aan elkaar, maar je denkt toch steeds: waarom niet. Zo praat hij in een vliegtuig van Sydney naar Singapore voor het eerst sinds maanden meer dan een paar zinen tegen een medepassagier, het is een monoloog van página's, blijkt de man aan een hartstilstand overleden te zijn. Op het vliegveld van Singapore ontmoet hij een meisje dat geluidsopnames maakt voor een bureau dat geluidsopnames van vliegvelden verkoopt aan overspelige mannen.

Max wordt vertegenwoordiger van ecologische houten tandenborstels en reist af in een Toyota Prius naar de Shetland Eilanden. De stem van zijn navigatiesysteem wordt zijn beste vriendin. Het is erg grappige / pijnlijke zedenschets van het leven anno nu. Wanneer hij grappig is geworden is hij niet meer zo pijnlijk, maar ook weer des te genialer van Jonathan Coe om dat allemaal bij elkaar te verzinnen en je zo mee te slepen in zo'n raar leven. Ja, absoluut een aanrader.