Ons eigen dorp Ginetas heeft geen restaurant. We gaan als afsluiting eten in Feteiras, een paar dorpen verder, in een 'chique' restaurant geheten Santa Luzia. Bij de ingang van het dorp, dat kilometers langgerekt is staan hekken, het is geloof ik niet de bedoeling dat je doorrijdt, maar we hebben ook geen zin in kilometers lopen op zoek naar dat restaurant. Na verloop van tijd komt er een brede versiering op de weg, van dennenaalden en bloemblaadjes. Er staan allemaal mensen langs de weg. Ik voel me een enorme bruut, maar ik kán niet anders dan met de knalrode Toyota Koekblik over die versiering rijden. Midden in het dorp politie, die ons gelukkig niet bekeurt, maar ons vriendelijk een zijweg in wijst.
Er komt een processie aan. Het hele dorp is in afwachting. 'It is a party from the church', legt een dorpsbewoonster in haar beste Engels uit. Uit alle ramen van de huizen hangen beddespreien. Wat daar de symboliek van is? We moeten wel geduld oefenen, maar het is mooi. Bloedstollend serieus komen de priesters, misdienaren, hoogwaardigheidsbekleders, padvinders en twee muziekkapellen langsschrijden.
Als iedereen voorbij is volgen we de laatste muziekkapel. Achter de muziek aan, een oude droom. De processie eindigt bij de kerk, waar de priester begint te preken. Tijd om te gaan. Het restaurant Santa Luzia hebben we niet gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten