Met Will loop ik in het nieuwe Stedelijk te bedenken hoe het wàs, vroeger. Het restaurant beneden, de bibliotheek, en dan daarachtet in dat bijgebouw het werk van kunstenaarsverenigingen. Dan was je al overvoerd door indrukken, herinnert zijn zich, en dan ging je daar ook nog even kijken. Daar was het meest 'toegankelijke' werk,
En, vragen wij ons af, waar is die zaal halverwege de oude trap gebleven? Daar hing toch altijd tamelijk traditionele grafiek?
In het óude Stedelijk verdwaalde je ook al, maar nu in het nieuwe Stedelijk is het helemaal onbegrijpelijk. Maar het is niet erg om de weg kwijt te zijn in het Stedelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten