Met al die veranderingen op stapel mis ik Mutti wel. Ik heb behoefte haar te bellen en te vertellen: 'Mutti! Bobby en ik gaan een huis kopen, en nu echt!'
Op weg van Amsterdam naar Apeldoorn eergisteren had ik een hol gevoel ergens in mijn maag of buik. Een snik. Mútti! Haar graf is te ver, graag zou ik even naar haar toe. Dan maar een tékening, van een slapende engel op een graf.
De zwerfsteen die we op haar/hun graf geplaatst hebben is ook mooi, maar ik vind haar wel heel alleen daar, ver weg in Emmen. Ik wou nu dat we haar zoiets hadden gegeven: een engel die een beetje bij haar is. Desnoods slapende.
'Sleeping Angel', zegt Bobby mijmerend terwijl hij naar mijn tekening kijkt. 'Ik ga even mijn moeder bellen,' zegt hij dan. Ja, zie je, zulke zaken wil je aan je moeder vertellen, dat je contracten tekent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten