Ik heb een wondere avond eerst op de Amstel bij restaurant Rivas en daarna bij Café Blooker onder de Philipstoren bij het Amstelstation. Het is daar een soort Zuidas. Hoge dure kantoortorens, stenige omgeving, veel pakkemansen, maar ook weer collega's van pakkemansen die níet in pakken lopen.
Collega's. Ze vormen een universum waar je dagelijks in verkeert. Met sommigen werk je nauw samen, met de meesten niet. Maar je ervaart elkaar wel elke dag. Je merkt de bijzonderheden aan elkaars persoonlijkheid feilloos op, laat die eigenaardigheden doorgaans langs je afglijden. In principe mag iedereen elkaar, tenzij er een aanvaring komt. En als de aanvaring is bijgelegd dan is er meer wederzijds respect, zo leer ik.
Ik sta buiten te borrelen met vooral twintigers. Jongens en meisjes. Vinnie is met zijn 38 ook al oud voor dit gezelschap, laat staan ik! Niemand durft te vragen hoe oud ik ben.
De youngsters praten over kleren, hun relatie, al dan niet samenwonen, de stad waar je woont, de stad waar je relatie woont. Een van de collega's heeft sinds Koningsdag verkering met een blonde vrouw met twee kinderen te Castricum. Twee meiden zijn net gaan samenwonen in Utrecht. Utrechters zijn blijkbaar nogal honkvast en met geen knuppel naar Amsterdam te bewegen. Jij ook??? roepen ze verbijsterd.
Kortom: het gaat nergens over en het gaat overal over. Alle collega's worden doorgenomen. Het is roddelen, maar goedaardig. Een avondje saamhorigheid in het discours dat daarbij hoort. Het is goed. Vandaag maar even een dagje in huis blijven met de gordijnen dicht.
Collega's. Ze vormen een universum waar je dagelijks in verkeert. Met sommigen werk je nauw samen, met de meesten niet. Maar je ervaart elkaar wel elke dag. Je merkt de bijzonderheden aan elkaars persoonlijkheid feilloos op, laat die eigenaardigheden doorgaans langs je afglijden. In principe mag iedereen elkaar, tenzij er een aanvaring komt. En als de aanvaring is bijgelegd dan is er meer wederzijds respect, zo leer ik.
Ik sta buiten te borrelen met vooral twintigers. Jongens en meisjes. Vinnie is met zijn 38 ook al oud voor dit gezelschap, laat staan ik! Niemand durft te vragen hoe oud ik ben.
De youngsters praten over kleren, hun relatie, al dan niet samenwonen, de stad waar je woont, de stad waar je relatie woont. Een van de collega's heeft sinds Koningsdag verkering met een blonde vrouw met twee kinderen te Castricum. Twee meiden zijn net gaan samenwonen in Utrecht. Utrechters zijn blijkbaar nogal honkvast en met geen knuppel naar Amsterdam te bewegen. Jij ook??? roepen ze verbijsterd.
Kortom: het gaat nergens over en het gaat overal over. Alle collega's worden doorgenomen. Het is roddelen, maar goedaardig. Een avondje saamhorigheid in het discours dat daarbij hoort. Het is goed. Vandaag maar even een dagje in huis blijven met de gordijnen dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten