We hadden een gesprek over compassie. Of liever: zé hadden een gesprek over compassie. Compassie vanuit de boeddhistische gedachtengoed. Ze hadden het over meditatie beoefenen al dan niet als voorwaarde voor boeddhistische compassie. Ofzo.
Diana is sinds die discussie een week naar een retraite geweest van ene Joan Halifax, beroemd Amerikaanse zen-boeddhiste, die compassie predikt. Ik had eerlijk gezegd nooit van haar gehoord, maar elk universum heeft nu eenmaal zijn eigen helden en heldinnen. De retraite was goed en verrijkend, vertelt ze. Ze had onder meer het onderscheid tussen 'empathie' en 'compassie' geleerd.
Over zulke onderwerpen kunnen mijn boeddhistische vriendinnen úren praten en het dan ook nog eens oneens zijn. Het doet me een beetje denken aan de godsdiensttwisten uit mijn jeugd, die hoog konden oplopen en ik had geen idee waar de opponenten zich druk over maakten.
Nu denk ik: je kan wel maanden gaan mediteren, maar wat als de buurvrouw boodschappen (of wat dan ook) nodig heeft? Om maar een voorbeeld te noemen. Verlies je die niet al mediterend uit het oog? Maar dat is weer een te plat te samenvatting.
Nu denk ik: je kan wel maanden gaan mediteren, maar wat als de buurvrouw boodschappen (of wat dan ook) nodig heeft? Om maar een voorbeeld te noemen. Verlies je die niet al mediterend uit het oog? Maar dat is weer een te plat te samenvatting.
Ik heb er ook wel wat mee. Een maand of twee terug kocht en las ik een boek van Anselm Grün, herinner ik me ineens, getiteld Leven met compassie. De zeven werken van barmhartigheid. Een pleidooi voor een leven waarin mensen voor hun medemens klaarstaan, een opstelling die ook voor henzelf heilzaam is en innerlijke rust geeft. Dat vond ik wel een beetje oudkerkelijk klinken, maar Anselm Grün schrijft zo mooi, dat ik een aantal intenties meteen in daden omzette.
Joan Halifax hield afgelopen vrijdag een lezing bij de VU. De BOS blijkt er een integrale opname van gemaakt te hebben. Dus concentreer ik me vanmiddag een uur op een academische bespiegeling over compassie. Haar toespraak is vooral voor en over hulpverleners, artsen en ziekenhuizen, waar zowel patiënten als hulpverleners vermangeld worden door het systeem en waar maar weinig ruimte is voor compassie.
Toch ook wel informatief. Soms is je een uurtje op een academische verhandeling concentreren zo slecht nog niet.
Toch ook wel informatief. Soms is je een uurtje op een academische verhandeling concentreren zo slecht nog niet.
De in eigen kringen beroemde TED-talk van Joan Halifax
Geen opmerkingen:
Een reactie posten