Na een lange avond eten drinken en praten over de meest uiteenlopende onderwerpen (Iran, feministische theologie, boeddhisme, dictaturen, vegatarisch koken) vanwege de diversiteit in de persoonlijke achtergronden en hedendaags leven het gezelschap lig ik op zondagochtend lang in bed bij te komen. Tijd voor een boek.
Ik lees Wortelen van Anselm Grün, dat ik een paar weken geleden kocht te Egmond. Hij pleit ervoor je te verzoenen met je wortels en er kracht uit te putten. Hoe krachtiger de wortels, des te groter groei je uit. Uit je verleden - je gezin van herkomst - de positieve punten bewust te worden (en niet alleen de pijnpunten). Denken over je naam, waarom je heet zoals je heet, wat die naam betekent en wat dat voor jóu betekent, wat voor voorbeeld je aan de patroonheilige kunt nemen.
Ik lees Wortelen van Anselm Grün, dat ik een paar weken geleden kocht te Egmond. Hij pleit ervoor je te verzoenen met je wortels en er kracht uit te putten. Hoe krachtiger de wortels, des te groter groei je uit. Uit je verleden - je gezin van herkomst - de positieve punten bewust te worden (en niet alleen de pijnpunten). Denken over je naam, waarom je heet zoals je heet, wat die naam betekent en wat dat voor jóu betekent, wat voor voorbeeld je aan de patroonheilige kunt nemen.
Wat waren de levensfilosofie en overtuigingen van je ouders, wat waren de positieve kanten daaraan, wat probeerden ze je bij te brengen, kun je daar kracht uit putten? Ik vind het wel uitdagend, omdat je vaak van die vaste anekdotes over je jeugd en je ouders hebt, vaak over nare gebeurtenissen en minder fijne eigenschappen.
Het nodigt wel uit tot een schriftje om deze vragen waar hij je toe uitnodigt te gaan exploreren. Want zo liggende te denken gaan de gedachten niet zo ver. Zo bedenk ik dat Vati vroeger weliswaar een hardwerkende strenggereformeerde patriarch, die vrouw en kinderen in zijn wensenkader dwong, maar hij was ook muzikaal, belezen, humoristisch, hij kon heel leuk rijmen en tekenen. Daar heb ik toch wel iets van meegekregen/ meegenomen. Mutti zorgde voor alles en iedereen en deed dat in een tamelijk streng tijdschema. Gedisciplineerd. Kwart voor acht ontbijt. Half zes avondeten. Discipline was haar middel om dat grote gezin te bestieren. Toen ik klein was ervoer ik dat als een dwangbuis, inmiddels ben ik ouder dan zij toen en ben ik zelf ook tamelijk gedisciplineerd. Kan discipline nu ook wel als kwaliteit zien.
Het laatste deel gaat over vergeven. Veel mensen hebben toch echt wel bittere verhalen over hun jeugd. Verhalen die blijven terugkomen en niet verdwijnen. Iedereen heeft tenslotte butsen opgelopen. Grün nodigt de lezer uit de kwetsuren uit de kinderjaren te erkennen, ze goed te beleven en te voelen, maar ze vervolgens ook werkelijk los te laten, te vergeven, en in het nu te leven en meer te genieten. De boodschap is wijs en mooi.
Het nodigt wel uit tot een schriftje om deze vragen waar hij je toe uitnodigt te gaan exploreren. Want zo liggende te denken gaan de gedachten niet zo ver. Zo bedenk ik dat Vati vroeger weliswaar een hardwerkende strenggereformeerde patriarch, die vrouw en kinderen in zijn wensenkader dwong, maar hij was ook muzikaal, belezen, humoristisch, hij kon heel leuk rijmen en tekenen. Daar heb ik toch wel iets van meegekregen/ meegenomen. Mutti zorgde voor alles en iedereen en deed dat in een tamelijk streng tijdschema. Gedisciplineerd. Kwart voor acht ontbijt. Half zes avondeten. Discipline was haar middel om dat grote gezin te bestieren. Toen ik klein was ervoer ik dat als een dwangbuis, inmiddels ben ik ouder dan zij toen en ben ik zelf ook tamelijk gedisciplineerd. Kan discipline nu ook wel als kwaliteit zien.
Het laatste deel gaat over vergeven. Veel mensen hebben toch echt wel bittere verhalen over hun jeugd. Verhalen die blijven terugkomen en niet verdwijnen. Iedereen heeft tenslotte butsen opgelopen. Grün nodigt de lezer uit de kwetsuren uit de kinderjaren te erkennen, ze goed te beleven en te voelen, maar ze vervolgens ook werkelijk los te laten, te vergeven, en in het nu te leven en meer te genieten. De boodschap is wijs en mooi.
Misschien moet ik inderdaad eens een schriftje proberen om de vragen waar hij je toe uitnodigt werkelijk te gaan beantwoorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten